Kώστας Kαββαθάς
«Για κάθε νοήμονα άνθρωπο κόκκινο σημαίνει δεν περνάω, σταματάω, κοκαλώνω,
δίνω προτεραιότητα σ? αυτούς που έχουν πράσινο. Όχι όμως για τον κ. Θανάση
Μπουμπούνα που το παραβιάζει, συγκρούεται με άλλο αυτοκίνητο και εκτελεί
μία τετραμελή οικογένεια?»
Παραμύθι χωρίς όνομα
ΣΚΗΝΗ 1η: H ώρα είναι 4 το απόγευμα. Αραχτό στον ξεφτισμένο καναπέ, μ? ένα
ποτήρι με φραπόγαλο στο χέρι, το «όργανο» παρακολουθεί τον αγώνα μπάσκετ
ανάμεσα στην ομάδα «του» και στον προϊστορικό της αντίπαλο. Οι φάσεις
διαδέχονται η μία την άλλη, και σχολιάζει ανάλογα, ρουφώντας καφέ και
ανάβοντας το ένα τσιγάρο μετά το άλλο.
Οι φωνές του τραβούν την προσοχή των άλλων «οργάνων» και, σε λίγο, μπροστά
στην τηλεόραση της «γραμματείας» του υπουργείου έχουν μαζευτεί άλλα πέντε
(τα μισά με φραπόγαλα στο χέρι), που βέβαια έχουν εγκαταλείψει τη δουλειά
τους που είναι η φύλαξη του? Υπουργείου Εσωτερικών. O επισκέπτης, που
ψάχνει να βρει το γραφείο που υποβάλλονται οι υποψηφιότητες για τις
δημοτικές εκλογές, περνάει από μπροστά τους χωρίς κανένας να τον ρωτήσει
πού πηγαίνει. Στον ώμο του έχει κρεμασμένη μια μεγάλη δερμάτινη τσάντα (που
θα μπορούσε να περιέχει εκρηκτικά). Ανεβαίνει πρώτα στο 2ο και μετά στον 3ο
όροφο και, ψάχνοντας για το γραφείο που τον ενδιαφέρει, ανοίγει όλες τις
πόρτες, όλων των γραφείων, ίσως και του υπουργικού.
Τελικά, ανακαλύπτει την κυρία Λούλα, υποβάλει την αίτησή του, κατεβαίνει
στο ισόγειο και φεύγει, χωρίς κανένα από τα φραπόγαλα που εξακολουθούν να
βλέπουν «ματς», να τον ρωτήσει πού πήγε και τι έκανε.
ΣΚΗΝΗ 2η: H ώρα είναι 08.30, αλλά τα γραφεία της Υπηρεσίας Κοινωνικής
Αναισθησίας είναι άδεια. O επισκέπτης, που θέλει να διεκπεραιώσει κάποια
υπόθεσή του, ανοίγει τη μία πόρτα μετά την άλλη και το μόνο που αντικρίζει
είναι οι κρεμάστρες με τα σακάκια και τις μπλουζίτσες των «εργαζομένων». Τα
τηλέφωνα χτυπάνε δαιμονισμένα, αλλά κανείς δεν τα σηκώνει. Ανοίγοντας την
τελευταία πόρτα παθαίνει... σοκ. Δέκα περίπου άτομα, όλα να ευωδιάζουν από
σανέλ και κάλβιν κλάιν, κάθονται γύρω απ? τα γραφεία συζητώντας το
αποτέλεσμα του χτεσινού αγώνα μπάσκετ. Το άρωμα του φρεσκοκαβουρδισμένου
καφέ και του φραπόγαλου πλημμυρίζει την ατμόσφαιρα.
«Παρακαλώ, θα ήθελα ένα πιστ....»
«Πώς μπήκατε εδώ;» τον διακόπτει ένας που φοράει ένα σακάκι που στο
αριστερό μανίκι έχει ακόμα την πινακίδα του επώνυμου μόδιστρου.
«Ξέρετε», ψελλίζει, «ψάχνω τον κ. Ταδόπουλο».
«Να περιμένετε στο διάδρομο», τον αποπαίρνει το κομματόσκυλο. H πόρτα
κλείνει και η μυρουδιά του φραπόγαλου εξαφανίζεται.
ΣΚΗΝΗ 3η: H ώρα είναι 15.00 και ο επισκέπτης φθάνει στην αεροπορική βάση
ζητώντας να δει τον διοικητή (με τον οποίο είχε ραντεβού). Περνούν 10, 15,
30 λεπτά και κανείς δεν του δίνει σημασία. Βγαίνει απ? τ? αυτοκίνητο και
ρωτάει τι γίνεται. Τον πληροφορούν ότι «δεν μπορούν να βρουν τον διοικητή»
και να περιμένει. Περνάει άλλη μισή ώρα. Ξαναρωτάει και παίρνει την
απάντηση ότι η δυνατή βροχή «έκοψε» τα τηλέφωνα και η πύλη δεν μπορεί να
έλθει σε επαφή μαζί του. Ίσως σε μια ώρα και αν ο ηλεκτρολόγος της βάσης
ξυπνήσει από τη μεσημεριανή του σιέστα (και πιει το φραπόγαλό του).
ΣΚΗΝΗ 4η: H ατμόσφαιρα είναι βαριά, φορτισμένη από συγκίνηση και φόβο για
το μέλλον. H αιτία είναι ότι, ύστερα από ένα πραξικόπημα εναντίον του
εκλεγμένου ηγέτη της χώρας, οι δυνάμεις της Μπανανίας εισέβαλαν στη Νήσο,
και η Δανιμαρκεία κήρυξε γενική επιστράτευση. Χιλιάδες νέοι σπεύδουν με
κάθε μέσο (τρένα, λεωφορεία και «γιωταχί») προς τις μονάδες που «γράφουν»
τα απολυτήριά τους. Όταν φθάνουν, εκτός από τους «διοικητές», τους
υποδέχονται η Διάλυση και το Χάος. Οι αποθήκες είναι σχεδόν άδειες. Πολλοί
από τους έφεδρους λένε ότι το υλικό είχε πουληθεί στη? μαύρη αγορά ή έχει
χαθεί στους ωκεανούς του φραπόγαλου που έρεε από τα γραφεία των «υπηρεσιών»
τα προηγούμενα χρόνια.
ΣΚΗΝΗ 5η: Στη διασταύρωση ο σηματοδότης είναι «κόκκινος» για εκείνους που
κινούνται στην οδό Μπουμπούνα. Για κάθε νοήμονα άνθρωπο κόκκινο σημαίνει
δεν περνάω, σταματάω, κοκαλώνω, δίνω προτεραιότητα σ? αυτούς που έχουν
πράσινο. Όχι όμως για τον κ. Θανάση Μπουμπούνα που το παραβιάζει,
συγκρούεται με άλλο αυτοκίνητο και εκτελεί μία τετραμελή οικογένεια. Στην
ειδική θήκη, στο «ταμπλό» του αυτοκινήτου, οι άνδρες της Τροχαίας βρίσκουν
ένα μισοτελειωμένο φραπόγαλο.
ΣΚΗΝΗ 6η: O κ. Βλήτος κινείται «με 90 χιλιόμετρα» στην αριστερή λωρίδα της
εθνικής οδού. Μπροστά του κινείται, επίσης με 90, ο κ. Ραδίκης. O Βλήτος
αποφασίζει να προσπεράσει το Ραδίκη και πατάει ελαφρά το γκάζι (για να μη
«χαλάσει η μηχανή»). Το προσπέρασμα αρχίζει και όταν με το καλό τελειώνει,
στους δρόμους της Δανιμαρκείας κείτονται 2.200 νεκροί και 42.000
τραυματίες. Εκτός από τους νεκρούς και τους τραυματίες, από τον τόπο των
δυστυχημάτων οι άνδρες του EKAB μαζεύουν και δεκάδες χιλιάδες κύπελλα με
φραπόγαλο.
ΣΚΗΝΗ 7η: Ύστερα από μια σειρά καλά υπολογισμένων στρατιωτικών (και
διπλωματικών) κινήσεων ο στόλος της Δανιμαρκείας βρίσκεται αντιμέτωπος με
το στόλο της της Μπανανίας. Κάποια στιγμή, κομάντος της τελευταίας
«καταλαμβάνουν» βραχονησίδα της πρώτης. Έπειτα από ώριμη σκέψη, οι ηγέτες
της Δανιμαρκείας, παρακάμπτουν τον έμφυτο τρόμο τους και αποφασίζουν να
στείλουν ελικόπτερο για να «δουν τι συμβαίνει». Το ελικόπτερο πέφτει (μόνο
του) και τρεις αξιωματικοί χάνουν τη ζωή τους. Σαν αιτία του ατυχήματος
ορισμένοι αξιωματικοί ανέφεραν τις βλαβερές συνέπειες του φραπόγαλου στις
Ένοπλες Δυνάμεις.
ΣΚΗΝΗ 8η: O στόλος της Δανιμαρκείας κάνει ασκήσεις κοντά στη νήσο Καλούα.
Από το λιμάνι βγαίνει (κατάφωτο) ένα τεράστιο εμπορικό πλοίο που μεταφέρει
επιβάτες και «γιωταχί». Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα, με σβησμένα τα
φώτα και υπό την κάλυψη του σκότους, καραδοκεί μία πυραυλάκατος, η ταχύτερη
και τελειότερη του Πολεμικού Ναυτικού της Δανιμαρκείας. Χωρίς κανείς να το
καταλάβει, το εμπορικό πλοίο εμβολίζει το πολεμικό, που βυθίζεται αμέσως
παρασύροντας στον υγρό τάφο τέσσερις αξιωματικούς. Κατά μία πληροφορία ως
κύρια αιτία του δυστυχήματος θεωρούνται τα φραπόγαλα που ευρέθησαν να
επιπλέουν στην περιοχή του ναυαγίου.
ΣΚΗΝΗ 9η: H ώρα είναι 10 το πρωί και το τεράστιο φέρι μποτ κινείται με
ταχύτητα 22 μιλίων προς τον προορισμό του, σε κάποιο νησί του Αρχιπελάγους.
Ξαφνικά, από τη μέση του πουθενά, μπροστά στο πλοίο πετάγεται ένα νησί. H
σύγκρουση που ακολουθεί είναι σφοδρή. Δεκάδες επιβάτες τραυματίζονται
σοβαρά και ένας χάνει τη ζωή του. Οι ειδικοί, που ερευνούν τα αίτια του
ατυχήματος, λένε ότι δεν αποκλείεται το νησί να «πετάχτηκε» μπροστά στο
πλοίο, επειδή, εκείνη τη στιγμή, κάποιοι έπιναν το φραπόγαλο τους και δεν
είδαν ότι άρχισε να κινείται.
ΣΚΗΝΗ 10η: Είναι μία ηλιόλουστη Κυριακή και οι Δανιμάρκειοι κάνουν τον
περίπατό τους στην Πλατεία Δεβαριέσαι. Τα παχουλά ταΐζουν τα περιστέρια, οι
κυρίες ανταλλάσσουν πληροφορίες για την ανατροφή τους, οι κύριοι για τα
«μπαντζάι» τους. Ξαφνικά ακούγεται θόρυβος από ερπύστριες. Από την πλευρά
του Εθνικού Κήπου εμφανίζονται τα πρώτα τανκ, τα οποία όμως δε φέρουν τη
σημαία της Δανιμαρκείας, αλλά της γειτονικής Μπανανίας.
H προσοχή του λαού και των οργάνων «ασφαλείας» στρέφεται προς τα εκεί.
«Ρε συ», λέει ένα όργανο στο άλλο, «25 Μαρτίου 1997 έχουμε σήμερα;»
«Όχι», απαντάει το άλλο, «25 Μαρτίου 1897».
Και εδώ τελειώνει το παραμύθι. Καιρός να πιούμε το φραπόγαλό μας._Κ.Κ.